Het eerste wat een kind doet na zijn geboorte is schreeuwen. Doordat schreeuwen gaat zijn keel open en wordt alle zuurstof en afvalstoffen die hij via de navelstreng van zijn moeder heeft binnen gekregen uitgeademd. Dit is zijn eerste poging om zijn longen te reinigen. Een kind begint zijn leven dus met uitademen. Het ademt eerst uit voordat het inademt. Wanneer het accent op de inademing komt te liggen zijn we ondertussen een aantal jaren verder. Als nadat we ouder zijn geworden de nadruk op de inademing is komen liggen, heeft dat rampzalige gevolgen. Want wanneer we eerst inademen, ademen we nooit volledig uit. We ademen maar half uit, waardoor ons lichaam gif blijft ophopen. We zijn in het bezit van zesduizend longblaasjes, maar er worden er maar tweeduizend door onze adem aangeraakt. Vierduizend blaasjes blijven vol met giftige stoffen zitten die er eigenlijk uit moeten. Zij zijn uiteindelijk de oorzaak van al onze angsten, onvrede en ellende die wij in lichaam en geest ervaren.
