Het eerste wat we doen als we geboren worden is inademen. Pas na de eerste ademhaling van de pasgeborene haalt ook de omgeving opgelucht adem of slaakt een zucht van verlichting. Tot op dat moment houd men vaak de adem in. Het laatst wat we uiteindelijk doen in het leven is de adem uitblazen.We vinden ademen een zo natuurlijke en vanzelfsprekende zaak dat we er zelden of nooit aandacht aan besteden.. Maar in spreekwoorden en oude volkgezegden schuilt vaak een diepe wijsheid. . Even ‘uitpuffen’ na een zware inspanning is in feite de manier om weer snel tot rust te komen. Een ‘zucht van verlichting slaken’ is een goede manier om spanningen af te reageren. In onze op de materie ingestelde cultuur zijn we teveel bezig met hebben, het naar ons toe halen, geld, eer, kennis, macht enz.. Dit komt ook in het werkwoord ‘ademhalen’ tot uitdrukking. Maar ‘ademhalen’ betekent echter zowel inademen als uitademen, naar je toe halen en weer teruggeven, zodat nemen en geven in evenwicht zijn .Maar wij willen alles behouden. Hiermee vergiftigen we onszelf, omdat we het verbruikte niet meer terug kunnen geven. We krijgen niettemin altijd in dezelfde mate terug als we geven. Geven we helemaal niets meer terug dan wordt de stroom onderbroken en komt er niets meer achter aan, net eender als met de ademhaling
.
