Spreek tot ons over ademen.
En hij antwoordde:
Je adem is de getijden stroom van je wezen.
Tussen het rijzen en dalen van zijn vloed speelt zich elk moment van je leven af. Met je adem leid je de oneindige ruimte tot je in-en dat wat grenzenloos in je is, is daaraan nauw verwant; en het ritme van je adem is niet anders dan het kosmische ritme van geboorte en dood, van ruimte en tijd; want in jou werd de grote adem tot ademen, zodat elke ademhaling een weten van de wereld is- en de eb van de uitademing een troost, zoals een kind dat thuis komt. En je onderhoudt met je adem het vuur in je hart, zodat dit zich openen kan en zijn warmte ook anderen kan bereiken. Door je adem heb je deel aan het geheel-en in deze cadens van geven en nemen beleef je de eenheid met de schepping. Zo is je inademing inspiratie, psyché; je uitademing een gang naar huis. Maar velen ervaren de adem onbewust als pijn, ze vermijden hem, alsof hij, net als diepe smart en grote blijdschap te groot voor ze is. En, door de pijn en angst bij het baren, is veel van wat jullie leven noemen gericht op vergetelheid en dus op de dood. En ik zeg je dat je elk moment van je leven als nieuw zou kunnen verwelkomen, als je je zou kunnen ontdoen van de angst voor de pijn. Weer anderen ervaren het ademen als één ononderbroken zucht. En ik zeg je, dat je zuchten en je pijn de zwakke echo's zijn van de schreeuw die je uitte na je eerste slok lucht. Zolang de geboorte een ingreep is zonder respect voor het kind, zolang zal het nodig zijn het juiste ademen te leren; want in de adem ligt het mysterie van het al besloten en voor zover je stil bent en luistert wordt de verrukking van het leven je deel. O, dat de mens het besef, dat het leven vol is tot in de kleinste dingen en dat in elk boomblad het grote is vervat aandachtiger mogen dragen en genieten; dat hij het leven als een geschenk moge aanvaarden, in plaats van het te vrezen als een last; dat de blijdschap om elke ademtocht vermengd moge zijn met het heimwee naar eenheid en dat het verlangen naar harmonie het bewustzijn moge scherpen, opdat je open staat en luisteren kunt; want de harmonie van het universum openbaart zich in de golfslag van de adem en zingt een oud lied in elke atoom van je wezen
Kahlil Gibran