Op zeer jonge leeftijd krijgen we al in de gaten dat onze ouders moeite hebben met sommige van onze emoties. Dit roept zeer veel angst op. Hierdoor gaan we ons uiterste best doen om deze emoties niet meer te tonen. Al heel gauw komen we tot de ontdekking dat het uiten van een emotie en alle uiterlijke gewaarwordingen daarvan gestopt en verborgen kunnen worden door onze ademhaling te reduceren en/of te onderbreken Zodra we leren om ongewenste emoties te onderdrukken door onze ademhaling te onderdrukken, onderdrukken we vanzelfsprekend ook de 'oorspronkelijke ademhaling ' en daarmee de energiestroom van ons lichaam. Op die manier wordt het een gewoonte en later een tweede natuur om ongezond en onnatuurlijk te ademen. We zijn dan zo geconditioneerd om op die manier te ademen dat onze vitaliteit wordt aangetast. We voelen dat de ademhaling ons niet meer ondersteunt, waardoor er een permanente stoornis ontstaat in het functioneren van lichaam en geest. Met alle negatieve gevolgen van dien
