Net eender als we het leven als vanzelfsprekend aanvaarden, doen we dat ook met de adem..We vinden het heel gewoon. Maar is ademen wel zo gewoon? Want gewoon zijn valt heus niet mee. De meesten van ons zijn dag in, dag uit bezig om op een of andere manier ongewoon of buitengewoon te zijn.En dat kost heel veel energie. Gewoon zijn is dus een hele kunst. Wat zou er een rust over ons heen komen als we werkelijk gewoon zouden kunnen zijn. Wat een zucht van verlichting zouden we slaken, als we niet meer bijzonder hoeven te zijn. Wat een spanning zou er van ons afvallen. Want buitengewoon willen zijn levert heel wat spanning en stress op. Omdat je ontrouw bent aan jezelf. Je gaat je adem inhouden, waardoor je uit balans raakt. Maar je kunt niet buitengewoon zijn, je kunt alleen maar gewoon zijn. En als je gewoon bent, ben je volkomen in balans. Dan is er geen beperking meer van de ademhaling. Je in-en uitademing is volkomen in evenwicht . Op dat moment hoef je niet meer op je tenen te lopen. Je kunt je voeten gewoon plat op de grond houden, omdat je gewoon jezelf bent
